پیانو سازی است اروپایی که از تکامل هارپ(چنگ) و سنتور ایرانی شکل

گرفته است.
اولین پیانو در ایران در زمان ناصر الدین شاه به ایران آورده شد. اولین نوازنده ای که با این ساز موسیقی ایرانی نواخت محمد صادق خان سرورالملک نوازنده توانای سنتور بود. سپس غلامرضا خان سالار معزز و بعدها معتمد الملک یحیائیان و دره السلطنه(خواهر مشیر همایون شهردار) این ساز را نواختند. شادروان محمود مفخم و فرخنده شهردار دیگر نوازندگان این ساز بودند.
استاد مرتضی محجوبی
بعد از بزرگ خان و مشیر همایون شهردار، از استادی چون مرتضی خان محجوبی دومین ستاره پیانو ایران مرحوم استاد جواد معروفی پدید آمد که به حق راه استاد خود را ادامه داد و موسقی ایرانی را بصورت نت برای پیانو به نگارش در آورد که هم اکنون دردسترس می باشد.
استاد جواد معروفی (1297-1372)
به سال 1297 در تهران در خانوادهای موسیقی شناس به دنیا آمد پدرش موسی خان نوازنده نوازنده برجسته تار و شاگرد درویش خان و کلنل وزیری بود.از اوان جوانی پیانو را به عنوان ساز تخصصی انتخاب کرد و به شاگردی مرتضی خان محجوبی و کلنل وزیری رفت . همانند استادش پنچه می زد و با عشق و احساس می نواخت .تا اینکه به عنوان سولیست ارکستر گلهای رنگارنگ و بعدها رهبر ارکستر گلهای رنگارنگ انتخاب شد و آهنگهای بسیاری را از مرتضی محجوبی برای اجرا در رادیو تنظیم کرد وی تحصیلات خود را در هنرستان عالی موسیقی (تا سیس 1302) به مدریت کلنل وزیری ادامه داد و از این هنرستان به دریافت گواهینامه عالی نایل آمد. و بهدها به عنوان استاد پیانو در دانشگاه تهران شروع به تدریس نمود.
در طول دوران تدریس خود شاگردان بسیاری را آموزش داد که از این میان می توان به استاد محمد جواد عبداللهی، انوشیروان روحانی، افلیا پرتو و فریبا جوهری اشاره کرد. استاد جواد معرفی در طول عمر خود آهنگهای بسیاری را چه برای پیانو و چه برای پیانو وچه برای ارکستر ساخت که از آن میان می توان به : خوابهای طلائی، ژیلا، عتشورا، رومینا، طبیعت، انتظار، خزان، روزگار من، خاطره، گلهای تازه 1و2و3 ، چه خوابهای خوش و برباد رفته اشاره کرد.
سبک نوازندگی استاد معروفی متا ثر از استاد محجوبی به همراه تزئینات و نوانسهای موسیقی کلاسیک بود که تا حدی آن را به صورت جهانی در آورده بود.سبکی که تنها مربوط به استاد معروفی بود و حالت کاملآ سنتی استاد محجوبی را تعدیل کرده بود.
استاد جواد معروفی فردی فروتن، خوش مشرب و پرهیزگار بود و سرانجام در شانزدهم آذر ماه سال 1372 رخت از این جهان بر بست و دار فانی را وداع گفت. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.